Vaak mislukten advertentiecampagnes die in het ene land succesvol waren, in andere landen jammerlijk. Wat is de reden dat vertegenwoordigers van verschillende culturen dezelfde dingen op verschillende manieren waarnemen? Het is voor iedereen duidelijk en begrijpelijk: de culturen van verschillende landen verschillen van elkaar, maar slechts weinigen begrijpen dat mensen van verschillende culturen dezelfde informatie anders waarnemen. Na zijn verhuizing naar de Verenigde Staten, bestudeerde de Franse marketeer Clother Rapaille de eigenaardigheden van de Amerikaanse perceptie van vele aspecten en verschijnselen van de Amerikaanse manier van leven. Het resultaat van zijn observaties was het boek “Cultural Code”, waarin hij de volgende definitie geeft: “Een culturele code is de onbewuste betekenis van een bepaald ding of fenomeen, of het nu gaat om een auto, eten, relaties, zelfs een land in de context van de cultuur waarin we zijn opgegroeid. De perceptie van een jeep in Amerika valt niet samen met wat erachter zit in Frankrijk of Duitsland, aangezien de culturen van deze landen op verschillende manieren zijn geëvolueerd (in Amerika zijn de herinneringen aan open ruimtes sterk, en in Frankrijk en Duitsland – aan oorlog en bezetting). Daarom is de code – de betekenis die we onbewust aan deze auto toekennen – in elk land anders. “ De liefdescode in de Amerikaanse cultuur is bijvoorbeeld FALSE. Ongelukkige liefde is een internationaal fenomeen. Maar de onbewuste ideeën over liefde in volwassen culturen zijn anders. In Frankrijk is het concept van liefde bijvoorbeeld nauw verweven met plezier en genot (liefhebben betekent een partner helpen om maximaal plezier te bereiken). Italianen verwachten plezier en plezier van liefde, en alleen moedersliefde wordt als ware liefde beschouwd. De Japanners beschouwen liefde als een tijdelijke ziekte, en huwelijken uit liefde worden als dwaasheid beschouwd. Interessant is dat terwijl bijna de helft van de Amerikaanse huwelijken in een scheiding eindigt, minder dan 2% in Japan uiteenvalt. “In Amerika is een vrouw op zoek naar ‘Mister Perfect’ omdat ze gelooft in verhalen uit boeken en films: door een keuze te maken, hoopt ze haar ideaal vorm te geven, en dan is ze teleurgesteld als ze de zinloosheid van haar inspanningen vindt. Om dezelfde redenen is een man op zoek naar “Miss Perfection”, vindt een vrouw die hem zorgen baart, gelooft dat alles zo voor altijd zal doorgaan, en met de geboorte van een kind kijkt hij moedeloos toe hoe haar interesses veranderen. “ Dit streven naar perfectie wordt bepaald door een culturele code die de onrealistische lat voor liefde legt. Amerika’s code voor overgewicht is VLUCHT. Obesitas is een ernstig probleem in Amerika. Meer dan 125 miljoen Amerikanen hebben overgewicht en meer dan 60 miljoen zijn zwaarlijvig. Bijna 10 miljoen Amerikanen worden klinisch gediagnosticeerd met morbide obesitas. Zoals Clother Rapaille opmerkt, als bijna de helft van de bevolking van het land te zwaar is, moet de verklaring in de cultuur worden gezocht. Psychologen geloven dat extra kilo’s meer een reactie zijn op een of ander probleem dan het probleem zelf, dat wil zeggen dat te veel eten een afweermechanisme is. Waar proberen Amerikanen zich tegen te beschermen en waarom hebben veel Amerikanen overgewicht, hoewel algemeen bekend is hoe schadelijk het is? Vanuit het oogpunt van de culturele code is gewicht geen probleem, maar een oplossing voor een ander probleem. Amerikanen proberen altijd de beste te zijn: als ze moeder zijn, dan de beste; als een carrière, dan briljant; als liefde, dan de pen van een romanschrijver waardig. Maar voor de meesten blijkt de last overweldigend te zijn. Daarom verlaten mensen onbewust het spel. Het is gemakkelijker om het extra gewicht voor alles de schuld te geven dan toe te geven dat je je bedoelingen wilt opgeven. Het blijkt dat extra gewicht de gemakkelijkste manier is om uit de wedstrijd te komen, in alle opzichten een “opvallend” persoon te worden en, zonder hiervoor speciale inspanningen te leveren, je levenspositie te veranderen van actief naar passief. “Overgewicht helpt ons om een diagnose te stellen (ik ben dik), te begrijpen waarom het gebeurde (overvloed dwingt ons om veel te eten), wie de schuldige is (McDonald’s en andere fastfoodrestaurants) en wat onze rol is (slachtoffer).” Clother Rapaille concludeert dat overgewicht een excuus is voor het Amerikaanse infantilisme. …..meer info kunt u hier vinden «Road to 100k Instagram Followers»!
|
https://marketingbook.shop/ |
